17 Şubat 2012 Cuma

Kızımla ilk doğumgünüm

Dün doğumgünümdü. Farklı birşey tasarlamadım, normal bir günümüzdü hatta evde temizlik vardı. Ben İpek'le birlikte olduğum için aktif olarak temizliğe katılamasam da, biraz koşturdum ve ayakta kaldım, farkında olmadan bayağı yorulmuşum. Öğleden sonra neyseki yeğenim geldi. İpek 14 yaşındaki kuzeni Meleknur'u çok seviyor. O geldiğinde hani neredeyse "çekilebilirsin anne" filan diycek. Birlikte baya oynadılar. Ben de başka işlere bakabildim. İpek'in teyzesi geldi bir ara sonrasında akşam babası ve abisi de gelince en çok tezahürat yaptığı kişilerin hepsi aynı anda eve gelmiş oldu. Sanki İpek'in doğumgünü. Bizimki bir neşeli bir neşeli.

Beraber yemek yedik, İpek kıymalı böreğinden yedi biraz. Yemek sırasında benim yorgunluğum iyice artmıştı hatta vücudumun çeşitli yerleri sızlıyordu. İpek'in de uykusu bastırdı. Eşim pasta almış ama benim neredeyse pasta filan görecek halim yok. Aslında bir süredir İpek'le geçireceğim ilk doğumgünüm diye heyecanlanıyordum ve gün içinde de zaman zaman aklıma geldi ancak akşam olduğunda tek istediğim uyumak oldu.

Eşim pastaya mumları koyup getirince, İpek kucağımda mumlara bakarken birden kendime geldim. 

Doğumgünlerini illa tantanalı kutlamaya gerek yok ama severim her doğumgünümde pasta mumlarını üflemeyi.  Bazen kalabalık arkadaşlarla, bazen aile ve arkadaşlar birarada, bazen bir-iki arkadaş veya sadece eşimle birlikte sanırım kendimi bildim bileli hep doğumgünlerimde pasta mumlarını püfledim. Bugüne kadar en özellerini ve güzellerini eşimle kutladık.

Ama bu sefer İpek'le... eşim yanımda, kızım kucağımda mumları seyrederken çok farklı hissettim. Canlandım birden, heyecanlandım. Hissettiklerimi anlatmak için doğru kelimeleri bulucam diye uzatmıyım ama kısaca o anda çok mutlu olduğumu hissettim.

Öptüm, öptüm kızımı, dilek diledim, doğumgünü pastamın mumlarını üfledim.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder