Saat gecenin 3'ü kalktım lenslerimi çıkardım, yine uyuyakalmışım. Ağrım halen devam ediyor. Bir haftadır filan sağ tarafımda belim ve kalçam arasına bir ağrı saplanmış durumda, birkaç gündür bacaklarıma vurmaya başladı ve çok zor yürür oldum. Hemen doktora gitmektense merhem sürüp biraz beklemem önerildi, ortopedist bir arkadaşımız da aynı tavsiyeyi verdi. Geçmezse konuşalım dedi. Ancak bu süreçte benim dinlenmem gerekiyor ancak bu mümkün değil. Dün gündüz neredeyse hiç uzanamadım. İpek gündüzleri kucağımda emerek uyuyor, yatağına koyarsam uyanıyor ve ağlıyor. Kucağımda uyurken oturuyorum yani dinleniyor sayılırım ama kucağımda yaklaşık 10 kg. ile oturunca neticede bu ağırlık da kalçama baskı yapıyor ve kalkarken çok zorlanıyorum. Gün içerisinde İpek'i kucağıma almadan da olmuyor. Kızımın yanında hasta gibi gözükmek ve şikayet etmek de istemiyorum. Geceleri ise İpek sık sık uyanmaya devam ediyor. Yatağı da benim sağımda, dolayısıyla gece sık sık sağ bacağıma ağırlık vererek kaldırıp-yatırmam gerekiyor, bu da canımı çok yakıyor.  Öbür tarafa da alamam oda müsait değil.

Sanki kızımdan şikayet ediyor gibiyim ama öyle değil. Tam tersine bana inanılmaz moral veriyor, mutlu ediyor. Yanlız olmak çok zor. Aksi gibi ablam da Ankara'ya gitti. Keşke annem daha sağlıklı olsaydı diyorum. Fiziksel bir acı çekip bunu çocuğuna belli etmemeye çalışmak, derdini kimseye anlatamamak, bir yarım saatliğine de olsa güvenebildiğin birisine emanet edip uzanıp dinlenememek çok zor. Hastayken zor. Bir-iki hafta önce deli gibi boğaz ağrısı çekip vücudum dökülürken de çok zorlandım ama psikolojik olarak bu kadar etkilenmemiştim. Belki de üst üste geldi.

Ağladım az önce ama durdurdum hemen kendimi. Biliyorum ki bu bir sınav, deneme. Daha kötü durumda da olabilirdim. Şükrediyorum bunun için. Zaten yakında geçicek. Bana asıl koyan yanlızlık, onu da biliyorum ama bu da insanın daha güçlü olmasını sağlıyor. Seneca'nın çok sevdiğim sözü: "Ummaz olursan korkmaz olursun". Aslında kimseden birşey beklememeyi, ummamayı sadece Allah'a sığınmayı başarabilmek istiyorum. Çok kolay değil elbette, olmadığı için böyle denemeler var. Bunun için de şükretmek lazım.